Blasku dnia dziś na pewno nie dogonię, może tylko, jakiś słońca nikły promyk schwytam w dłonie, schowam go na samym dnie serducha, bo to wszak nadzieja na dnia radość bardzo krucha... Niech rozświetla szarość dnia i mroki nocy, niech kropelkę swej radości ludziom da, niechaj serca nam ogrzeje, niech przywróci dobrą myśl, niech rozpali w nas nadzieję, byśmy mogli wciąż przed siebie iść... Tak bym chciała pięknem Was obdarzyć, byście mogli marzyć, marzyć, marzyć.... Tak bym chciała kroplę serca Wam darować, byście mogli tą kropelką innych obdarować... Tak bym chciała miłość w Was rozbudzić, by uczucie zamieszkało pośród ludzi... Tak bym chciała rozbudzić nadzieję, że świat dobry, choć w nim wiele zła się dzieje... Tak bym chciała uśmiech Wam przekazać, byście mogli innych nieustannie nim obdarzać... Tak bym chciała, chciała, chciała... ale ja istotka mała... nie podołam... choćbym nie wiem jak się tu starała, i choć moje serce wielkie, nie pomieszczę w nim miłości więcej...