Umowy kredytowe Nordea-Habitat są masowo unieważniane przez sądy. Według nieoficjalnych statystyk prowadzonych przez stowarzyszenia Frankowiczów w 2021 roku zapadły 133 korzystne dla Frankowiczów wyroki nieprawomocne oraz 17 prawomocnych w sprawie umów frankowych Nordei. Następca prawny, bank PKO BP nie wygrał w minionym roku ani
W dzisiejszym artykule zajmę się omówieniem obecnie gorącego tematu Frankowicze a wyrok SN, na który wszyscy zainteresowani tą tematyką z niecierpliwością czekają.. Zanim przejdziemy do sedna – kilka słów wyjaśnienia tytułem wstępu. Kredyty frankowe stały się popularne w Polsce przeszło 10 lat temu. Przyczynił się do tego w dużej mierze stabilny kurs franka szwajcarskiego oraz niskie oprocentowanie kredytów i hipotek. W konsekwencji były one bardziej opłacalne od tych „złotówkowych”. Czasami pozostawały nawet w zasięgu ręki osób, które posiadały bardzo niską zdolność kredytową. Od kilku lat większość osób posiadających takie zobowiązanie względem banku zmaga się z negatywnymi konsekwencjami panującej przed laty „mody”. Wynikają one z dużego wzrostu kursu franka, który automatycznie wpłynął na zwiększenie rat i kwoty do oddania – czasami nawet dwukrotnie. Zamieszanie wokół kredytów frankowych wynika także z kilku innych czynników. ze stosowania w umowach kredytowych tzw. klauzul abuzywnych (czyli postanowień niedozwolonych). Z czasem coraz więcej osób chcących ratować swoją sytuację finansową zaczęło podejmować kroki prawne, wnosząc swoje sprawy do sądu. Postępowania w sprawie kredytów frankowych ze względu na swoją specyfikę są zawiłe i trudne do rozstrzygnięcia. Stanowisko w sprawie Frankowiczów W sprawie stanowisko zajął wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w jednym ze swoich wyroków, który szeroko omówiłam w tym wpisie: Wyrok TSUE z 3 października 2019 r. a sytuacja polskich Frankowiczów . Choć orzeczenie to daje wskazówki sądom krajowym w przedmiocie orzekania o abuzywności postanowień zawartych w umowach kredytowych, z największą niecierpliwością czekano na ostatni wyrok polskiego Sądu Najwyższego (dalej: SN). Miał on bowiem zapewnić przyjęcie pewnej jednolitości w orzekaniu przez polskie sądy. Wielu sędziów zaczęło się wstrzymywać z ogłoszeniem wyroków. Woleli poczekać na jedno stanowisko SN, które zespalałoby dotychczasowe linie orzecznicze i wskazywało na ujednolicony kierunek w orzekaniu. Pierwotnie powzięcie uchwały przez pełny skład izby cywilnej SN miało mieć miejsce 25 marca 2021 r. Następnie posiedzenie przesuwano kilkukrotnie, aby 6 lipca 2021 r. wydać postanowienie o odmowie podjęcia uchwały. Czego dokładnie dotyczyła? Frankowicze a wyrok SN – uchwała z 6 lipca 2021 r. Pytania do SN skierował Sąd Apelacyjny w Warszawie. Pierwsze z nich dotyczyło tego, czy w przypadku stwierdzenia nieważności (art. 58 lub bezskuteczności (art. 3851 § 1 umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, w wykonaniu której konsument uzyskał od banku określony kapitał i następnie dokonywał na rzecz banku spłaty rat kredytu, na rzecz każdej ze stron powstaje samodzielne roszczenie z tytułu nienależnego świadczenia (art. 410 § 2 czy tylko jedno roszczenie, którego przedmiotem jest różnica w wartości wzbogacenia każdej ze stron, a więc przysługujące tylko tej stronie, której świadczenie miało większą wartość. Drugie pytanie odnosiło się do tego, czy świadczeniem na poczet niewymagalnej wierzytelności w rozumieniu art. 411 pkt 4 objęte są przypadki spłaty rat kredytu przez kredytobiorcę w wykonaniu nieważnej lub bezskutecznej ab initio umowy kredytu, które pomniejszają wierzytelność banku o zwrot kapitału kredytu jako świadczenia nienależnego. Natomiast trzecie pytanie dotyczyło tego, czy w sprawie z powództwa konsumenta, żądającego od banku zwrotu spłaconych rat kredytu, sąd, uznając, że umowa nie wiąże stron, a nie nastąpiło zubożenie po stronie konsumenta, może uwzględnić powództwo częściowo poprzez ustalenie w sentencji wyroku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytu, czy też takiemu rozstrzygnięciu stoi na przeszkodzie przepis art. 321 § 1 Dnia 6 lipca 2021 r. Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów odmówił udzielenia odpowiedzi na pytania prawne dotyczące kredytów frankowych. Wskazując, że podniesione wątpliwości zostały już rozwiane we wcześniejszych uchwałach. Frankowicze a wyrok SN Sąd Najwyższy po wysłuchaniu przedstawicieli pozwanego banku i przedstawieniu opinii Prokuratora Krajowego odmówił podjęcia uchwały. W jaki sposób to argumentowano? Po pierwsze, kwestia rozliczeń między kredytobiorcą a bankiem w razie uznania umowy za bezskuteczną lub nieważną została rozstrzygnięta w uchwale z 7 maja 2021 r. III CZP 6/21. Ma ona moc zasady prawnej. Według tej uchwały, jeżeli bez bezskutecznego postanowienia umowa kredytu nie może wiązać, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy (art. 410 § 1 w związku z art. 405 Kredytodawca może żądać zwrotu świadczenia od chwili, w której umowa kredytu stała się trwale bezskuteczna. Po drugie, odpowiedzi na zadane pytania Sądu II instancji znajdziemy też w uchwale z 16 lutego 2021 r. (III CZP 11/20). Zgodnie z nią stronie, która w wykonaniu umowy kredytu, dotkniętej nieważnością, spłacała kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot spłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 w związku z art. 405 niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu. Podsumowanie Wyrok Sądu Najwyższego w sprawie Frankowiczów miał rozstrzygnąć wiele wątpliwości. Skierowanie pytań dało bowiem nadzieję na to, że sprawy frankowe będą toczyły się szybciej, prościej. Poza tym wydanie pozytywnego dla Frankowiczów wyroku minimalizowało ryzyko przegrania takiej sprawy. Ochoczo na tę informację zareagowali również sędziowie. Odpowiedź na pytania spowodowałaby, że nie musieliby sami dokonywać wyborów co do umów frankowych przy wydawaniu wyroku, ponieważ decyzja SN nadałaby nowy kierunek w orzecznictwie. Oficjalnym powodem niewydania uchwały przez SN jest konieczność zebrania innych stanowisk w sprawie. Oczywiście nie oznacza to, że sytuacja Frankowiczów w wyniku takiego orzeczenia SN ulega pogorszeniu. Powtarzałam to w jednym z poprzednich wpisów, ale myślę, że warto to zrobić jeszcze raz. Pierwszym, i to skutecznym, krokiem w starciu z nierzetelnym bankiem jest przede wszystkim wnikliwa analiza umowy kredytowej. Zmierza ona do zweryfikowania sytuacji kredytobiorcy i potencjalnych wariantów działania. Wciąż należy podkreślać to, że kredytobiorca to konsument, który w transakcjach tego typu jest słabszą stroną umowy. Właśnie z tego względu należy mu się szczególna ochrona.
Wygrana frankowiczów przeciwko ING Bank. Frankowicze wygrali z bankiem ING. Przeczytaj szczegóły wyroku, którego rezultatem jest unieważnienie umowy. Sprawdź najnowsze wyroki frankowe. Aktualna lista orzeczeń sądowych w sprawach Frankowiczów przeciwko bankom.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w czwartek 3 października 2019 roku wydał wyrok w sprawie „polskiego” sporu o kredyt indeksowany kursem CHF Justyny i Kamila Dziubaków przeciwko Raiffeisen Bank (sprawa C-260/18). Czekały na niego nie tylko frankowicze, ale także banki i oznacza wyrok TSUETSUE uznał, że sąd nie może samodzielnie uzupełnić luki w umowie po wyeliminowaniu z niej niedozwolonej klauzuli indeksacyjnej, nieuczciwe warunki dotyczące różnic kursowych nie mogą być zastąpione zasadami ogólnymi. Ponadto, to konsument ma decydujące zdanie, co jest dla niego koszty wyrokuZ danych Biura Informacji Kredytowej wynika, że obecnie kredytów we frankach jest około 460 tys., które spłaca blisko 800 tys. osób. Według agencji ratingowej Moody's niekorzystne dla banków orzeczenia mogą kosztować banki nawet 20 miliardów złotych. Związek Banków Polskich szacował wcześniej skutki na 60 mld wyjaśniająW najnowszym komentarzu praktycznym Wyrok TSUE w sprawie Dziubak oraz jego konsekwencje prawne i ekonomiczne autorzy dr Magdalena Konopacka i Maciej Replin w sposób szczegółowy analizują wyrok, ukazując różnicę między wyrokiem a opinią, a także przedstawiają jego możliwe konsekwencje prawne i również do zapisów na szkolenie Unijne standardy ochrony konsumenta a dobra wiara w prawie umów w kontekście wyroku Dziubak, które odbędzie się 13 listopada o godz. 13: trakcie szkolenia zostaną omówione takie zagadnienia jak:Metody integracji prawa umów w UERola orzecznictwa TSUE, wybrane kazusyRola sądu krajowego jako sądu unijnegoAutorka przeprowadzi również analizę przepisów unijnych i krajowych oraz orzecznictwa TSUE i sądów krajowych pod kątem następujących kwestii:Konsument jako słabsza strona umowy, obowiązki proferentaNieuczciwe klauzule umowne/klauzule abuzywne a zasada dobrej wiary/dobrych obyczajówPojęcie „prostego i zrozumiałego” charakteru warunków umownychWażność umowy a warunki wymagające spłaty kredytu w określonej walucieData oceny „znaczącej nierównowagi”Podczas szkolenia uczestnicy będą mieli możliwość zadawania pytań Ekspertowi. Po zdaniu testu wiedzy, uczestnik uzyska certyfikat z udziału w Kozłowskaproduct manager LEX Banki i WindykacjeJesteś użytkownikiem programów LEX?Zaloguj się do programu i czytaj się
Tytułem przykładu można tu wskazać chociażby Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20 lutego 2020 roku (sygn. akt I ACa 635/19), gdzie wskazano, że: „Na gruncie przepisów polskiego prawa cywilnego nie ma przepisów przewidujących uprawnienie banku do żądania wynagrodzenia za korzystanie przez jego kontrahentów z kapit ału
Postępowanie sądowe wiąże się często z długim okresem oczekiwania na rozstrzygnięcie. Terminy niestety są bardzo odległe i z perspektywy frankowiczów sprawy takie ciągną się w nieskończoność. Przyczyna takiego stanu rzeczy jest błaha i wynika z dużej podaży spraw sądowych. Doskonale wiedzą o tym pozywane instytucje finansowe i korzystają z przysługujących im środków zaskarżenia. Stąd odwołanie banku od wyroku w sprawie frankowej zdarza się niemal w każdej sprawie. Procedura cywilna a odwołanie banku w sprawie frankowej Od każdego orzeczonego wydanego w pierwszej instancji przysługuje środek odwoławczy. Od postanowienia zażalenie, a od wyroku – apelacja. Zatem proces cywilny ma charakter dwuinstancyjny. Ze złożeniem odwołania wiąże się szereg obowiązków proceduralnych zarówno po stronie wnoszącej taki środek jak i samego sądu. Przede wszystkim obowiązują tu terminy zawite, a więc takie, po upływie których pismo podlega odrzuceniu. Jak łatwo można się domyślić banki wykorzystują te terminy i składają zażalenia oraz apelacje w najpóźniejszym, możliwym czasie. Każde odwołanie od orzeczenia musi zostać poprzedzone wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia, na który skarżący ma termin 7 dni od jego publikacji lub doręczenia. Sąd przygotowuje uzasadnienie i doręcza je wnioskodawcy. Czas sporządzenia może się wydłużać ze względu na natłok pracy czy tzw. sezon wakacyjny. Po otrzymaniu orzeczenia z uzasadnieniem strona ma co do zasady 7 dni na sporządzenie zażalenia, a na apelację 14 dni Następnie takie środek odwoławczy wpływa do sądu, który bada pod względem formalnym czy został wniesiony prawidłowo. Jeżeli tak, to przekazuje go wg właściwości i inny skład tego sądu lub sąd wyższego rzędu rozpatruje odwołanie. Dodatkowo należy wskazać, że odpis pisma odwoławczego sąd musi doręczyć drugiej stronie, która ma prawo się wypowiedzieć co do jego treści. Po wpływie stanowiska sąd może merytorycznie odnieść się do stanowiska. Na wniosek którejkolwiek ze stron apelacja powinna być rozpatrywana na rozprawie. Jak widać okres oczekiwania może się znacznie wydłużyć. Powoduje to, ze sprawa się w mniemaniu Frankowicza „przeciąga”. Potencjalni zainteresowani procesem przeciwko bankowi w sprawie frankowej zniechęcają się widząc, ile to trwa. Banki doskonale o tym wiedzą, stąd korzystają z każdej możliwości, aby proces maksymalnie wydłużyć. Co się dzieje jak bank nie wniesie środka odwoławczego w sprawie frankowej? Coraz częściej zdarza się, choć trudno nazwać to tendencją, że banki nie wnoszą apelacji od orzeczenia. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że linia orzecznicza jest na tyle prokonsumencka, iż ponoszenie opłaty od apelacji i dalszych kosztów procesowych staje się dla banków nieopłacalne. W przypadku niewniesienia apelacji wyrok I instancji staje się prawomocny i umowa zostaje unieważniona. Takie rozwiązanie jest najbardziej korzystne, albowiem zdarzają się sprawy, gdzie wyrok zapada po kilku miesiącach od wniesienia pozwu do sądu. W takiej sytuacji Frankowicz uwalnia się od toksycznej umowy w tempie wręcz ekspresowym. Odwołanie banku w sprawie frankowej od wyroku sądu odwoławczego Niestety część orzeczeń prawomocnych jest kwestionowana przez banki mimo, że sądy dwóch instancji orzekły na korzyść konsumenta. W tym składane są skargi kasacyjne. Generalnie znakomita większość tych skarg kończy się na tzw. przedsądzie, gdzie Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania. Natomiast niektóre sądy, choć są to przypadki bardzo rzadkie, uwzględniają wniosek banku o wstrzymanie wykonalności wyroku prawomocnego. W takiej sytuacji postępowanie może się wydłużyć o kolejny rok, bo tyle około niestety trwa rozpoznanie skargi kasacyjnej przez Sąd Najwyższy. Jak widać proces cywilny jest dosyć skomplikowany, więc warto skorzystać z pomocy doświadczonego adwokata od spraw frankowych. Kancelaria adwokacka w Katowicach unieważnienie umowy frankowej: Jeżeli chciałbyś sprawdzić czy Twoja umowa kredytu we frankach nadaje się do unieważnienia, wypełnij formularz kontaktowy lub zadzwoń. Tematy powiązane – czytaj też:
Banki wysyłają najpierw wezwania do zapłaty i składają pozwy do sądu, domagając się od frankowiczów opłaty za korzystanie z kapitału w razie unieważnienia umowy; Decydują się na ten krok nawet, jeśli sąd nie wydał jeszcze wyroku stwierdzającego nieważność frankowego kredytu. Gra toczy się w sumie o dziesiątki miliardów
Sąd Najwyższy zdecyduje o przyszłości frankowiczów Na ten dzień czekają nie tylko kredytobiorcy, ale i cały sektor bankowy. Dzisiaj Izba Cywilna Sądu Najwyższego w pełnym składzie ma wypowiedzieć się w sprawie sześciu pytań skierowanych przez Pierwszą Prezes SN w styczniu. Główne zagadnienie, które Sąd Najwyższy rozstrzygnie sprowadza się do tego, co zrobić dalej, kiedy sąd uzna, że sposób ustalania kursu walutowego został określony w umowie w sposób niedozwolony. Czy można taką klauzulę zastąpić jakąś inną, zgodną z prawem, a jeśli nie można - to czy umowa wiąże strony w pozostałej części? - wyjaśniał na łamach Jacek Ramotowski. Więcej o decyzji Sądu Najwyższego i jej konsekwencjach dla banków i frankowiczów mówi Paweł Michalak, radca prawny, parter w Kancelarii Michalak Kosicka Zawolski i Partnerzy. Będą ugody z frankowiczami. PKO BP zamieni kredyty frankowe na złotówkowe Express Biedrzyckiej - Gość: Adam Bielan: Pomoc dla frankowiczów nie była obietnicą - Uchwała Sądu Najwyższego jest jedną z najbardziej oczekiwanych rozstrzygnięć ostatnich lat. Jeżeli rozstrzygnięcie będzie korzystne dla kredytobiorców, to utoruje im drogę do wygrywania procesów, a dla banków może skończyć się stratami liczonymi w miliardy złotych. Biorąc pod uwagę skalę, na jaką banki w Polsce udzielały kredytów waloryzowanych do walut obcych, należy spodziewać się, że korzystna dla kredytobiorców uchwała spowoduje wręcz lawinowy wzrost zainteresowania skierowaniem roszczeń przeciwko bankom, co może skutkować znaczącym obniżeniem się rentowości wielu banków, a w konsekwencji – nawet upadłością niektórych z nich. Skala tego typu zjawiska w znacznym stopniu pogorszy wypłacalność całego sektora bankowego. Uchwała Sądu Najwyższego może być zatem ostatnim momentem dla banków na przedstawienie kredytobiorcom wartych rozważenia propozycji polubownego rozwiązania spraw, które stanowiłyby realną alternatywę dla prowadzenia postępowań sądowych – uważa Paweł Michalak, radca prawny, parter w Kancelarii Michalak Kosicka Zawolski i Partnerzy. Sonda Czy rząd powinien udzielić rekompensat frankowiczom? Poprzednia uchwała Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z 7 maja tego roku ws. frankowiczów rozstrzygnęła kilka istotnych kwestii. Po pierwsze otrzymała ona moc zasady prawnej, co oznacza, że sądy niższych instancji powinny się do niej stosować w swoich wyrokach - a dotychczas sąd powszechne podejmowały różne wyroki w odniesieniu do tych samych spraw. Dodatkowo sędziowie potwierdzili w uchwale to, że kredytobiorcy mogą dochodzić swoich roszczeń względem banku przez 10 lat od chwili, gdy dowiedzieli się o wadzie umowy. "W praktyce oznacza to, że w razie uznania umowy za nieważną, kredytobiorca ma prawo domagać się od banku zwrotu w całości spełnionych świadczeń, nawet w sytuacji, gdy nie spłacił jeszcze kredytu" - wskazała Ewa Skibińska z biura Rzecznika Finansowego. Wyjaśniła, że w takim przypadku kluczowe jest, ile kredytobiorca oddał bankowi, a nie ile od niego pożyczył. Ponadto, aby dochodzić zwrotu kwoty wypłaconego kredytu bank powinien wystąpić z własnym roszczeniem.
Ponadto zgodnie z wyrokiem miejski rzecznik konsumentów w Warszawie, który reprezentuje w tej sprawie 1720 frankowiczów, musi pokryć koszty sądowe w wysokości 14 tys. zł. Pełnomocnik
Baza wyroków sądów dotyczących kredytów pseudowalutowych Informacje o kolejnych wyrokach i linki do uzasadnień proszę wysyłać na adres: [email protected] lub dodawać samodzielnie do Nawigatora. Dodaj wyrok w Nawigatorze Przeglądaj bazę wyroków w Nawigatorze
. 544 550 369 131 357 480 767 482
wyrok sądu w sprawie frankowiczów
